Kandydaci zgłoszeni na patrona szkoły:

1. Ryszard Witkowski

Pan Ryszard Witkowski Ryszard Witkowski to legenda polskiego lotnictwa i od wielu lat Przyjaciel szkoły - to polski pilot doświadczalny, instruktor lotniczy, autor i tłumacz kilkunastu publikacji z dziedziny lotnictwa. W czasie II wojny światowej żołnierz Armii Krajowej.  Przez lata pracował w Instytucie Lotnictwa, a swoją szczególną uwagę poświęcił śmigłowcom. Z lotnictwem zetknął się na kursach modelarskich, prowadzonych przed wojną w 197 Mazowieckiej Drużynie Harcerzy. Był jednym z pięciu pierwszych Polaków, którzy uzyskali licencje pilotów śmigłowcowych. Na śmigłowcu SM-1 ustanowił rekord świata w czasie wznoszenia na 3000 metrów w klasie śmigłowców napędzanych silnikiem tłokowym. Jego profesjonalizm potwierdzają otrzymane odznaki: Srebrna Odznaka Szybowcowa od 1948 roku, Diamentowa od 1965 roku. Międzynarodowa Federacja Lotnicza uhonorowała go Złotym Medalem Wiropłatowym. Sanitarną wersją tego śmigłowca wykonywał pierwsze w kraju loty w górach. W czasie wojny kontynuował naukę w szkole zawodowej oraz na tajnych kompletach. W latach 1942–1943 pracował jako pomocnik mechanika w zakładach Škoda, w latach 1943–1944 jako tokarz w fabryce obrabiarek Pionier. W konspiracji działał od 1941: w NOW jako „Romuald”, następnie zaprzysiężony w Armii Krajowej jako „Orliński”. W VII Obwodzie „Obroża” Okręgu Warszawskiego AK, m.in. jako kolporter tajnej prasy („Walka”, „Biuletyn Informacyjny”, „Insurekcja” i in.) oraz w osłonie zrzutów cichociemnych i zrzutów zaopatrzenia dla kraju na placówce „Solnica” koło Grodziska Mazowieckiego. Po powstaniu współpracownik komórki „Foto” Delegatury Rządu na Kraj. Umiejętności fotograficzne zdobył w domu, wychowywany przez Felicję z Brodowskich Witkowską, wdowę, fotografkę prowadzącą zakład fotograficzny w Milanówku.

W czasie wojny wspólnie siostrą i matką  z narażeniem własnego życia ratowali Żydów przed zagładą.  Rodzina udzieliła schronienia działaczowi Bundu Józefowi Romanowi, któremu Ryszard wyrobił fałszywą kennkartę na nazwisko Grotte, oraz braciom Bronisławowi i Józefowi Miodowskim, wyzwolonym przez powstańców z obozu koncentracyjnego na Gęsiówce. Bracia Miodowscy wyjechali z Polski ok. 1948, Józef Grotte (pozostał przy nazwisku) dwadzieścia lat później, po marcowej kampanii antysemickiej.
W 1993 roku, wspólnie z siostrą i dla zmarłej w 1986 roku matki, otrzymał medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Jest to najwyższe odznaczenie jakie państwo Izrael przyznaje obcokrajowcom. Nazwiska uhonorowanych tym tytułem znajdują się w „Ogrodzie Sprawiedliwych” na Ścianie Honoru, a od 1962 roku istnieje także „Aleja Sprawiedliwych”, w której sadzone są drzewa dla uczczenia pamięci wyróżnionych osób. Na medalu wygrawerowane są słowa pochodzące z Talmudu :
                                „Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat”.

W 1950 został aresztowany, po dwóch miesiącach zwolniony i usunięty z pracy w Instytucie Lotnictwa i pozbawiony prawa latania. Po wojnie zdał maturę i rozpoczął studia związane z jego lotniczą pasją. Przez cztery lata pracował jako konstruktor i kontroler w zakładach Zelmot, produkujących reflektory do pojazdów i maszyn. Zamieszczał też artykuły w prasie lotniczej: „Skrzydlatej Polsce” i „Skrzydłach i Motorze”.

Jako pilot pracował dla agend ONZ – WHO i FAO w Szwecji, Libii, Jugosławii, Nigerii, Kanadzie, korzystając z doświadczeń zdobytych w latach 70., przy adaptowaniu śmigłowca Mi-2 do potrzeb agrolotnictwa.

Od 1958 roku był członkiem lotniczej komisji egzaminacyjnej Ministerstwa Komunikacji. Pracował w Głównej Komisji Badania Wypadków Lotniczych, od 1979 do 1997 był biegłym sądowym w tym zakresie. Występował z wykładami dotyczącymi śmigłowców na politechnice w Cranfield. Był wieloletnim działaczem Aeroklubu Polskiego, Międzynarodowej Federacji Lotniczej FAI i SIMP.

W 1986 w związku z chorobą błędnika zakończył latanie. Pozostał w Instytucie Lotniczym, gdzie m.in. programował próby w locie śmigłowca PZL Sokół.

Na emeryturze powrócił do zainteresowań modelarskich, od których w 1937 rozpoczął przygodę z lotnictwem. Został międzynarodowym sędzią modelarskim, działając w jury zawodów modelarskich w Lesznie (1994), Finlandii (1996), Turcji (1997) i Dęblinie (1999Na emeryturze powrócił do pasji modelarskiej i został międzynarodowym sędzią modelarskim. Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Z Panem Ryszardem spotkaliśmy się jako szkolna społeczność dzięki pracy jednej z naszych uczennic, która opowiedziała na lekcji o swoim wujku lotniku. Na zaproszenie pani dyrektor w lutym 2016 r.  Pan Ryszard Witkowski przyjechał, aby wziąć udział w realizowanym w szkole projekcie „Warto pamiętać”.

W marcu 2022 r. zmarł nasz Przyjaciel. Chcielibyśmy, żeby nasza więź trwała nadal, dlatego nauczyciele szkoły, rodzice i młodzież wybrali tego wspaniałego człowieka na kandydata na Patrona naszej szkoły. Chcielibyśmy, jak ten człowiek iść przez życie z uśmiechem na twarzy i ogromną determinacją zwycięstwa ze swoimi słabościami na drodze do celu. Jeżeli chcielibyśmy podać przykład życia spełnionego to z całą pewnością możemy powiedzieć, że pan Ryszard jest przykładem takiej postawy. Pan Ryszard Witkowski był człowiekiem, którego nie sposób nie podziwiać. Swoim życiem pisał pasjonującą powieść, często niebezpieczną, ale zawsze otwartą na pomoc drugiemu człowiekowi. Nadanie Imienia Ryszarda Witkowskiego naszej szkole, ocali pamięć tego zasłużonego Człowieka.

Jest przykładem człowieka, który odnalazł wolność w chmurach i pokazał nam, że trzeba spełniać marzenia. Spełnienie jednak marzeń jest możliwe tylko dzięki ciężkiej pracy: dobra szkoła, patriotyzm, ciężka praca i dobre organizacje skupiające ludzi podobnie myślących i dążących do celu. Pan Witkowski zachwycił nas swoją postawą i radością życia, obudził drzemiącą w sercach potrzebę zapisania się w pamięci świata swoją pracą i kreatywnością.

2. Adam Mickiewicz 

 Adam Mickiewicz to jeden z najwybitniejszych polskich poetów. 
Urodził się 24 grudnia 1798r. w Zaosiu.
W latach 1807–1815 uczęszczał do dominikańskiej szkoły powiatowej w Nowogródku. Od 1815 roku studiował nauki humanistyczne na Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim. Trudna sytuacja materialna rodziny po śmierci ojca skłoniła go do podjęcia nauki w Uniwersyteckim Seminarium Nauczycielskim. Studia ukończył w 1819 roku ze stopniem magistra.
Jeszcze w czasie studiów, w 1817, wraz z grupą przyjaciół założył Towarzystwo Filomatyczne, które z czasem przekształciło się w spiskową organizację narodowo-patriotyczną.
W 1819 Mickiewicz rozpoczął pracę jako nauczyciel w gimnazjum w Kownie.
1823 został aresztowany i uwięziony w klasztorze bazylianów w Wilnie, a następnie skazany za udział w tajnych młodzieżowych organizacjach na zesłanie w głąb Rosji. W latach 1824–1827 przebywał w Petersburgu, Odessie, Moskwie oraz na Krymie.
Następnie Mickiewicz podróżował po Europie. W Paryżu nawiązał współpracę z działaczami emigracyjnymi, pisał artykuły i pisma publicystyczne.
We wrześniu 1855 – podczas wojny krymskiej wyjechał do Konstantynopola, aby tworzyć oddziały polskie do walki z carską Rosją. 26 listopada  1855r. zmarł. Nagły zgon nastąpił podczas epidemii.

Chcielibyśmy, aby nasza szkoła nosiła imię wielkiego wieszcza narodowego jakim jest Adam Mickiewicz. Postać tego poety towarzyszy nam już od czwartej klasy, gdy poznajemy pierwszą balladę. W miarę jak nasza wiedza z zakresu literatury polskiej poszerza się, Adam Mickiewicz prowadzi nas poprzez swoje romantyczne wiersze, aż do poznania prawdziwego piękna języka, obyczajów szlacheckich uchylając drzwi białego dworku w Soplicowie. Czyni nas dumnymi z kultury własnego narodu dzięki poznaniu "Pana Tadeusza".